“Als het anders loopt voert kijkers van uiteenlopende leeftijden mee in het doolhof van de zorgbureaucratie. Met een (ver)wonderlijke mengeling van dans, tekst, slapstick, muziek, vormgeving en beeldend theater maken de makers de in de overgereguleerde zorg onzichtbaar geworden mens weer zichtbaar. De samenwerkende gezelschappen Het Houten Huis, Plan d- en Club Guy and Roni hebben een opmerkelijk inclusieve verzameling performers bijeengebracht. In een uitzonderlijk staaltje multidisciplinaire samenwerking – waarbij decor én performers steeds in beweging blijven – slagen ze er in om een prangend maatschappelijk probleem te vertalen naar een enerverende en ontroerende theatrale vorm.”

“Het personage dat Laura Feliu Casas speelt en danst in de sociaal bewogen voorstelling over een falend zorgsysteem, Als het anders loopt, is terminaal ziek. Terwijl artsen en familie over haar hoofd haar ziekte bespreken verliezen ze het zicht op de mens achter de patiënt. De flexibele motoriek en zwijgende tragiek van Feliu Casa maken indruk: met vloeiende bewegingen stroomt zij in en uit het ziekbed. In een hartverscheurend mooi duet met een infuuspaal geeft de danseres een laatste keer vorm aan dromen en verlangens die nooit meer vervuld zullen worden.” 

“Esthetiek in schril contrast met de lelijke werkelijkheid van doorgeslagen bureaucratie en wantrouwen, die de overheid tot een monster maken dat het individu vermaalt. Voor alle personages in deze voorstelling krijg je een diep respect en de makers/spelers raken je zeer.”

“De leden van de kinderjury vinden het onderwerp van deze voorstelling best wel heftig en treurig, maar ze gaan er wel over nadenken: je wordt dankbaar over wat er goed gaat in je leven.”

“Het lijkt wel een schilderij. De twee fantastische acteurs Martin Franke (die ook voor de dromerige muziek tekent) en zijn alter ego Daan Hamel zijn als een vis in het water en slagen er door hun technisch vakmanschap in om voor onze ogen samen te vloeien tot één personage. IK.. eh ik is een uitgekiende uitwerking van een op het eerste gezicht best ingewikkeld thema voor 6+. Speels en fantasievol tot een surrealistisch geheel gebracht in een perfecte, bijna woordeloze voorstelling.” 

“Bij twee totaal verschillende voorstellingen viel bij de VSCD-jeugdtheaterjury het decorontwerp op door de eigenzinnigheid en kracht die eruit sprak. De decorontwerper bleek een vindingrijke creatieveling Douwe Hibma. Hibma vermijdt met zijn vormgeving platgetreden paden. Geen metallic, Star Wars-achtige uitstraling , maar een ruimteschip als een ark van Noach, is te zien in Ruimtevlucht. Bij IK…eh Ik draagt Hibma’s hele decor onnavolgbaar bij aan het gevoel van verwarring en onmacht dat het hoofdpersonage ervaart. Een decor als een tollend surrealistisch schilderij waar je met open mond naar blijft kijken.”

“Ik vond het zó’n bijzonder toneelstuk dat toen ik naar buiten kwam ik even moest bijkomen. Het was écht heftig, maar heftig op een goede manier!”

“Elien van den Hoek heeft (wederom) een ontroerende voorstelling gemaakt met rijke fantasie, glorieuze beelden, woordeloze poëzie en wonderschone (live) muziek. Multi-instrumentalist Martin Franke vormt het kloppend en rinkelende hart van deze warmbloedige, surrealistische voorstelling.”

“Ik kies Hotel Perdu omdat het mooie muziek en hele bijzondere instrumenten gebruikt. Het decor is heel mooi en het is ook heel grappig, lief en vrolijk.”

“Wonderschoon is de muziek, ontroerend het breekbare spel, trefzeker en verfijnd de regie vol ingenieuze, humorvolle vondsten. Een voorstelling die het publiek tot tranen toe roert.” 

Houten-Huismuzikant Martin Franke won in 2011 een Zilveren Krekel voor zijn muzikale bijdrage aan de voorstellingen Beet! en Adios.
“Telkens opnieuw verrast Franke door een grote diversiteit in klank en kleur en zijn haarfijne gevoel voor wat een voorstelling muzikaal nodig heeft. Zijn aanwezigheid op het toneel is even opvallend als vanzelfsprekend.”

International Performing Arts for Youth, showcase 2006 (Cleveland, USA)